tarafından | SEVMEK NEDİR Kİ? |
Gün gelir ki; kimsenin kendisini anlamadığını düşünür, yara alır yüreği kendisine yapılan haksızlıklarla. İşte böyle bir zamanda daha çok ihtiyaç duyar kendi gözleriyle hayata bakan bir başka insanın varlığına. İşte o birdir, tektir hayatında ve yerine kimseyi koyamayacağıdır, yerini başkasıyla dolduramayacağı. Hiçbir şeyle satın alamayacağı. O, bir yürektir, bir kuş gibi ürkekçe ellerinde. O, bir limandır, fırtınalardan çıkmış gönlünün sığındığı, sakin ve asude…
Kapıları kapatmak istersin o zamanlarda dış dünyaya ve sığınmak bu sıcacık, sevgi dolu yüreğe…
Hani ruh ikizi derler ya, öyle işte...
Nedir sevmek öyleyse?
O, bir tek olanı aramaktır binler içerisinde…
Seçebilmektir, sevmek en seçkin olanı, yüreğine..
Kâinatın esrarlı perdelerini birer birer indirebilmektir birlikte. Sorgulamaktır cesurca soru işaretleri bırakanları beyninde. Şifreleri çözmektir belki de, çözebildiğince…
Sevmek, sevdiğini hatalarıyla, yanlışlarıyla birlikte kabul edebilmektir, ama öylece bırakmak değil. Kendini düzeltebilmektir O’nu düzeltmeğe çalışırken bile. “Seni bu yolun sonuna kadar seveceğim” demek değil, diyebilmek sonsuzluğun sonuna kadar seninleyim ve sevginle. Ve sonsuzluğu en güzel yaşayabileceği şekilde çaba göstermektir birlikte.
Ben, seni böyle seviyorum, hangi boşluğu dolduruyorsan da hayatımda.. Belki annemsin, babamsın. Belki evladım belki dostum, arkadaşım. Belki de sevgilimsin.
Ben, seni böyle seviyorum. Bir kez tanıdımsa seni ve sevdiyse yüreğim, seçtiyse..Biliyorum ki; sen benimle ebediyetten beri varsın ve sonsuza kadar varolacaksın. Sonsuz bir hayatı paylaşmaksa gayem, elbet elimden geldiğince seni de düzeltmek isterim doğru bildiğimce ve kendimi düzeltmeliyim önce.
Sevmek, ömürlük değildir. Ömür dediğin nedir ki; sonsuz olanın yanında..
Sevmek, bu dünya ölçüleriyle tartabileceğim bir kavram değil, nasıl anlatayım ne kadar çok sevdiğimi.
Sevmek dua etmektir belki de; hiç kimse duymadan, bilmeden sessizce…
Yarabbi! Çarelerin tükendiği yerdeyiz, çareler lutfet yüce lutfundan, imkânların yetmediği yerdeyiz, imkânlarımızı genişlet vüs’atinle..
Aklımıza gelmeyen yerden rızıklandır bizi Rezzak isminle. Bize ve tüm sevdiklerimize… Amin!
